Cyber Grooming – Wanneer kinderen op internet worden lastiggevallen!

Net gisteren hebben we met een paar scholieren over het onderwerp “Cyber Grooming” op Facebook en andere sociale netwerken, zoals bijvoorbeeld Knuddels udgl. Gesproken. Maar wat is dat eigenlijk, Cyber Grooming?

Vanaf hier mogen we een artikel van onze coöperatiepartner Saferinternet.at brengen, die dit onderwerp belicht.

Cyber Grooming betekent, dat kinderen en jongeren op internet worden lastiggevallen!

Bij “Cyber Grooming” leggen volwassenen contact met kinderen en jongeren. De “Groomer” hebben het doel, hun slachtoffer seksueel te misbruiken.

Meestal proberen de daders het vertrouwen van de slachtoffers te winnen, vaak over langere tijd. Ze verwikkelen de jongeren in gesprekken en vragen later foto’s van ze. In het begin zijn dit nog onschuldige foto’s (“Je bent zo mooi, heb je nog meer foto’s?), later worden topless opnames verlangd, dan naaktfoto’s en dan foto’s van seks, vaak ook met de webcam genomen.

In het begin zien kinderen het als bemoedigend, als onbekenden ze mooi, leuk en aantrekkelijk vinden. Dat vleit ze en daarom gaan ze vaak door. Dat is vooral het geval, als de slachtoffers in hun eigen directe omgeving amper positieve ervaringen hebben: Moeilijkheden op school, geen beste vriend(in) of weinig aandacht thuis.

Hoe kunnen kinderen en jongeren zichzelf beschermen?

Wij raden kinderen en jongeren aan, om zich te trainen in het luisteren naar hun buikgevoel: Je kunt leren te herkennen wanneer “iets vreemd is”. Kinderen en jongeren kunnne oefenen, hoe je op het internet “Nee” zegt en hoe je hulp kunt halen, als je een slecht gevoel bij een zaak hebt.

Helpt het, als kinderen die Cyber Grooming opmerken, “nee” zeggen? Ja, het helpt! Potentiële daders willen het zichzelf niet moeilijk maken. De daders zoeken kinderen en jongeren uit, die “gemakkelijk te krijgen zijn” en zich snel laten overrompelen, bijvoorbeeld met zinnen als “Wee als je verder vertelt,dat je mij die foto gestuurd hebt, jij krijgt de schuld”.

De daders hebben in de regel lange lijsten van kinderen met wie ze over langere tijd contact houden (dit ook vaak met meerdere profielen). Ze houden meestal precies bij, met welk kind welke “vooruitgang” geboekt werd. Wordt een kind te gecompliceerd, dan verliezen ze meestal snel hun interesse.

Welke rol spelen ouders hierbij?

Ook ouders kunnen hun kinderen helpen deze competenties op te bouwen: Ze kunnen met hun – zelfs al heel kleine – kinderen praten (vanaf groep 5 basisschool zinvol), dat er op internet personen zijn, die misschien “iets van hen willen, wat ze zelf niet willen en afschuwelijk vinden”.

Ouders kunnen hun kinderen sterken, op zichzelf te vertrouwen en zelf te merken wanneer hen iets goed doet en wanneer niet. Ze kunnen deelnemen aan de belevingswereld van hun kinderen en informeren wat nu actueel is op Facebook (of andere netwerken). Ze kunnen geïnteresseerd zijn, ook als ze zelf niet actief zijn op sociale netwerken.

Daarom: Lieve ouders, praat met jullie kinderen en ontwikkel strategieën, hoe het “Nee-zeggen” op een sociaal netwerk kan functioneren!

Tips voor verbale training tegen “Cyber-Grooming”:

• „Laat me met rust!”
• „Ik wil dat niet!”
• „Wat jij daar doet, is verboden. Ik meld het bij de politie/doe aangifte!”“
• „Ik vertel het door, wat jij daar doet, zodat je andere kinderen niet meer lastig kunt vallen!”
• „Ik heb alles, wat jij gedaan hebt, opgeslagen. Ik heb bewijzen!”
• „Het is jouw schuld! Dat wat jij met mij hebt gedaan, is niet in orde”

En dan niet vergeten: De potentiële daders rapporteren en bewijzen zeker stellen (bijvoorbeeld screenshots van het gesprek)! In geval van twijfel kan het ook helpen om een nieuw account aan te maken en dan de Facebookvrienden beter uit te zoeken, waarbij je echt

Vertaling: Petra, mimikama.nl